Het begin

De stichteres van onze congregatie, Moeder M. Clara Pfänder, was een strijdbare vrouw die haar idealen en roeping in barre tijden trouw bleef. Verguisd en bijna geheel verlaten stierf zij in Rome in 1882. Pas door grondig archiefonderzoek werd in 1977 de loop van haar leven gereconstrueerd en kreeg zij eerherstel.

Moeder M. Clara Pfänder  ontving op 30 oktober 1860  toestemming om met enkele gelijkgezinden een kloosterlijk leven te beginnen. Uit dankbaarheid liet ze zich opnemen in de Derde Orde van de heilige Franciscus. Het doel van haar congregatie ‘in gemeenschap te leven volgens de evangelische raden, gedragen door de geest van liefde, van gebed en boete.’  De eerste zusters ontfermden zich over weeskinderen en vestigden zich in Salzkotten bij Paderborn. De congregatie groeide.

‘Kulturkampf’
In 1870 echter bepaalde Bismarck, de kanselier van Pruisen, dat de katholieke kerk zich uit het openbare leven moest terugtrekken. De Franciscanessen van Salzkotten moesten hun activiteiten in de scholen, internaten en weeshuizen staken. Behalve in de verpleging aan huis mochten de zusters nergens meer werken. Daarom droeg Moeder M. Clara haar zusters op naar Nederland en Frankrijk te reizen om daar hun diensten aan te bieden. Pastoors die het onderwijs of de zorg in hun parochie wilden ontwikkelen, verleenden deze eerste zusters onderdak. Daarna volgden meer zusters uit Duitsland. Langzaam ontstonden er leefgemeenschappen (conventen) in Nederland.